Alternatif yaşam arayışları devam ederken, kurduğum sistemlerin çoğu çöktü, buradaki atmosferde sosyalist anlayış da ömrünü tamamlarken, emperyalizmin kolları en yakınımda...Halbuki biz paylaşalım derdik. Artık, rahat koltuklar, yapma çiçekler, renkli ekranlar, demir makaslar,görünmez ilişkiler,maskeli balo çılgınlığı.
Bireysel yaşamlarımız, yanlızlığın dayanılmaz hafifliği ve doğayı özleyen ben, nostaljiyle, elle tutulan parça parça olmuş kalanlarla hala insanı savunan ben...Sanırım pes ediyorum, bu kavgadan, çarklardan elimizden alınan onca şeyden sonra.
Şiirle şarkıyla beslenip isyan, acı kusmak artık kimseyi etkilemiyor.
Sizin olsun bu şehir.